ΚρήτηΗ Κρήτη είναι το μεγαλύτερο νησί της Ελλάδας και το πέμπτο μεγαλύτερο της Μεσογείου. Αποτελεί το κάτω άκρο της Ελλάδας και σταυροδρόμι για τρεις ηπείρους Ευρώπη, Ασία και Αφρική . Καλύπτει 8.336 τετραγωνικά χιλιόμετρα έχει μήκος 260 χιλιόμετρα, ενώ το πλάτος της ποικίλει από 60 χιλιόμετρα στο πιο πλατύ της σημείο έως 12 στο πιο στενό. Κατά μήκος του νησιού, σαν τεράστια ραχοκοκαλιά, εκτείνονται τρεις μεγάλες οροσειρές. Δυτικά τα Λευκά Όρη με ψηλότερη βουνοκορφή στα 2.453 μέτρα, στο κέντρο ο Ψηλορείτης (Ίδη) που αποτελεί και την ψηλότερη οροσειρά με 2.456 μέτρα υψόμετρο και ανατολικά την Δίκτη που φτάνει τα 2.148 μέτρα. Ανάμεσα στις οροσειρές η φύση δημιούργησε εκπληκτικής ομορφιάς, φαράγγια, οροπέδια σπήλαια ποτάμια και λίμνες που καθώς ενώνονται με τις αμμώδεις πεντακάθαρες παραλίες και την θάλασσα κατά μήκος όλου του νησιού δημιουργούν πανέμορφα τοπία γεμάτα αντιθέσεις που μαγνητίζουν πάντα τα μάτια των επισκεπτών. Η Κρήτη διοικητικά χωρίζεται σε τέσσερεις νομούς τα Χανιά, το Ρέθυμνο, το Ηράκλειο και το Λασίθι ενώ διαμένουν μόνιμα στο νησί 630.000 κάτοικοι, αριθμός που αυξάνεται σημαντικά με τους επισκέπτες κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Διαθέτει δύο διεθνή αεροδρόμια (Αεροδρόμιο Ηρακλείου, Αεροδρόμιο Χανίων) τέσσερα μεγάλα λιμάνια (Ηράκλειο, Ρέθυμνο, Χανιά, Άγιος Νικόλαος) και αρκετά μικρότερα στις παραθαλάσσιες πόλεις. Οικονομικά το νησί στηρίζεται κυρίως στον τουρισμό αλλά και στην κτηνοτροφία και την γεωργία για την ανάπτυξη του. Η τουριστική περίοδος διαρκεί επτά μήνες συνήθως - από 01/04 έως 31/10 - μέσα στην οποία το νησί δέχεται πολύ μεγάλο αριθμό επισκεπτών από διάφορες χώρες του κόσμου ιδιαίτερα στην βόρεια πλευρά του νησιού και κοντά στις μεγάλες πόλεις. Η παραγωγή αγροτικών προϊόντων κυρίως ελιάς, ελαιόλαδου, λαχανικών καθώς και μεγάλης ποικιλίας φρούτων είναι επίσης σημαντικός παράγοντας ανάπτυξης όπως και η παραγωγή γαλακτοκομικών προϊόντων, τα οποία είναι γνωστά παντού για την ποιότητα και την γεύση τους. Το κλίμα της Κρήτης είναι πιθανόν το ηπιότερο της Ευρώπης. Οι βροχοπτώσεις περιορίζονται σχεδόν μόνο στους χειμερινούς μήνες ενώ οι ήπιοι νοτιοδυτικοί άνεμοι, τα γνωστά μελτέμια, δροσίζουν το καλοκαίρι και δεν αφήνουν την θερμοκρασία να ανέβει σε πολύ υψηλά επίπεδα. Σημαντικό χαρακτηριστικό του κλίματος είναι η μεγάλη ηλιοφάνεια η οποία είναι από τις μεγαλύτερες στην Ευρώπη.
Ιστορικά ΣτοιχείαΣύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιστημόνων με βάση τα ευρήματα που έχουν ανακαλυφθεί στην Κρήτη η παρουσία του ανθρώπου σε αυτήν χρονολογείται από το 6000 π.Χ. Κατά την περίοδο αυτή και μέχρι το 2600 π.Χ. οι κάτοικοι του νησιού ζούσαν σε σπηλιές, καλλιεργούσαν την γη και χρησιμοποιούσαν πέτρινα εργαλεία. Την εποχή αυτή διαδέχεται η επονομαζόμενη από τον Άρθουρ Έβανς (τον αρχαιολόγο που διενέργησε τις ανασκαφές στην Κνωσσό) Μινωική Περίοδο η οποία διήρκεσε περίπου 1500 χρόνια και αποτέλεσε την Χρυσή Εποχή της Κρήτης. Μέσα στην περίοδο αυτή οι Κρήτες κυριάρχησαν με τον στόλο τους στην γύρω περιοχή αποκομίζοντας άφθονο πλούτο και γνώση από το εμπόριο και την συναναστροφή τους με εξελιγμένους πολιτισμούς της εποχής. Έτσι στο νησί οι κατοικίες των σπηλαίων αντικαταστάθηκαν από εντυπωσιακά οικοδομήματα όπως τα παλάτια της Κνωσσού και της Φαιστού, φιλοτεχνήθηκαν εντυπωσιακές τοιχογραφίες και άλλα έργα τέχνης μερικά από τα οποία διασώζονται και στις μέρες μας, ενώ η αρχιτεκτονική της εποχής έφτασε τα όρια της τελειότητας και διδάσκεται ακόμα και σήμερα σε Πανεπιστημιακές Σχολές. Σαν άνθρωποι οι Μινωίτες ήταν ειρηνικός λαός που αγαπούσε την ζωή και είχε παγιώσει για πρώτη φορά στην ιστορία την ισότητα μεταξύ αντρών και γυναικών. Το νησί διοικούνταν από τον Μίνωα (πολλοί υποστηρίζουν ότι το όνομα αυτό ήταν τίτλος και όχι μέλη συγκεκριμένης οικογένειας αρχόντων) ενώ η παντελής έλλειψη οχυροματικών έργων εκείνη την εποχή γύρω από τις πόλεις αποκαλύπτει την ειρηνική συνύπαρξη των πόλεων στο εσωτερικό του νησιού. Το 1700 π.Χ. ένας μεγάλος σεισμός πλήττει την Κρήτη καταστρέφοντας πολλά κτήρια και τα παλάτια σχεδόν ολοκληρωτικά, ξανακτίζονται όμως όλα με ακόμα μεγαλύτερη μεγαλοπρέπεια και ο Μινωικός Πολιτισμός συνεχίζει να ακμάζει ως το 1450 π.Χ. όπου μια νέα μεγάλη καταστροφή κυριολεκτικά τον αφανίζει. Οι επιστήμονες ακόμα μπορούν μόνο να εικάζουν για το τι ακριβώς συνέβη όμως η επικρατούσα άποψη υποστηρίζει οτι η έκρηξη του ηφαιστείου στην Σαντορίνη που έγινε εκείνη την εποχή, τα παλιρροιακά κύματα που δημιουργήθηκαν καθώς και σεισμοί που ακολούθησαν την έκρηξη, κατέστρεψαν τα πάντα και οδήγησαν στην απότομη διακοπή της ανάπτυξης ενός τόσο λαμπρού πολιτισμού. Στα επόμενα χρόνια η Κρήτη αρχίζει να αποικίζεται μαζικά από αποίκους που έρχονται από την κεντρική Ελλάδα ενώ οι εναπομείναντες στο νησί Μινωίτες ιδρύουν πόλεις κυρίως προς την περιοχή του Λασιθίου. Αρχίζουν έντονες διαμάχες μεταξύ των διαφόρων πόλεων που δημιουργήθηκαν οι οποίες όμως παραμερίζονται όταν υπάρχει εξωτερικός κίνδυνος, έως το 69 π.Χ. όπου η Κρήτη πέφτει στα χέρια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μετά από πενταετή πόλεμο. Οι συνθήκες διαβίωσης αρχίζουν με τα χρόνια να βελτιώνονται και ο πληθυσμός να αυξάνετε αλλά οι Κρήτες δεν έπαιξαν ποτέ ενεργό ρόλο στα δρώμενα της Αυτοκρατορίας. Με την δημιουργία του Βυζαντίου οι ανατολικές κτήσεις και μαζί και η Κρήτη από το 395 μ.Χ. περνούν στην διακυβέρνηση του. Κατά την περίοδο αυτή εξαπλώνεται ο Χριστιανισμός σε όλο το νησί και κατασκευάζονται υπέροχες εκκλησίες μερικές από τις οποίες διασώζονται και στις μέρες μας. Το 824 μ.Χ. Άραβες καταφέρνουν να κατακτήσουν το νησί το οποίο και γίνεται ορμητήριο των Σαρακηνών πειρατών. Οι ντόπιοι κάτοικοι εκδιώχτηκαν στις ορεινές περιοχές του νησιού. Οι Βυζαντινοί καταφέρνουν να ανακαταλάβουν το νησί το 961 μ.Χ. για να πέσει στα χέρια τυχοδιωκτών με την πτώση και των διαμελισμό της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας από τους σταυροφόρους το 1204 μ.Χ. οι οποίοι πούλησαν το νησί στους Βενετούς για περίπου χίλια νομίσματα από ασήμι. Για τους Βενετούς η Κρήτη αποτέλεσε σημαντικότατη κτήση καθώς συντελούσε στην ανάπτυξη του Βενετικού εμπορίου στην Ανατολή. Αρχικά το σύστημα διακυβέρνησης ήταν πολύ καταπιεστικό κάτι που οδήγησε σε πολλές εξεγέρσεις των ντόπιων κατοίκων, με τον καιρό όμως χαλάρωσε και η Κρήτη άρχισε να αναπτύσσεται ξανά τόσο στον τομέα της μόρφωσης όσο και στο τομέα του εμπορίου. Μετά την τελική πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453 μ.Χ. πολλοί επιστήμονες βρίσκουν καταφύγιο στο νησί, οδηγώντας σε περαιτέρω ανάπτυξη σε όλους τους τομείς. Πολλοί κρητικοί σπουδάζουν στην Βενετία, ενώ αυτή την περίοδο γράφονται συγγραφικά αριστουργήματα τα οποία διαβάζουμε ακόμα και στις μέρες μας όπως ο Ερωτοκρίτος και η Ερωφίλη. Η Ιταλική αρχιτεκτονική εξαπλώνεται γρήγορα σε όλο το νησί και οι πόλεις αποκτούν έντονο ενετικό χρώμα. Όλα αυτά μέχρι το 1645 μ.Χ. όπου και αρχίζει η τουρκική εισβολή στο νησί. Έως το 1648 ο τουρκικός στρατός κατάφερε να έχει υπό τον έλεγχο του το μεγαλύτερο μέρος του νησιού ενώ ο κύριος όγκος των Κρητών και Βενετών που ζούσαν στο νησί οχυρώθηκε πίσω από τα τείχη του Ηρακλείου και αντιστάθηκε για είκοσι χρόνια. Τελικά στις 27 Σεπτεμβρίου του 1669 η πόλη παραδόθηκε. Η ηρωική αυτή μάχη στοίχισε την ζωή σε 30000 Κρήτες και Βενετούς και σε 117000 Τούρκους. Απίστευτη καταστροφή ακολούθησε την παράδοση, σπίτια κάηκαν εκκλησίες καταστράφηκαν, χιλιάδες ντόπιοι φυλακίστηκαν ενώ αρκετοί κατάφεραν να διαφύγουν στα βουνά. Μεγάλος αριθμός Τούρκων εποίκων εγκαταστάθηκε στο νησί και καταπατήθηκε κάθε έννοια ιδιοκτησίας για τους ντόπιους οι οποίοι πλέον ζούσαν σε συνθήκες σκληρής σκλαβιάς. Οι εξεγέρσεις των Κρητικών ήταν συνεχείς χωρίς όμως να έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα ενώ τα αντίποινα των Τούρκων ήταν πάντα πολύ σκληρά. Το 1821 όταν ξέσπασε η Ελληνική Επανάσταση η Κρήτη συμμετείχε δυναμικά, οι Τούρκοι ζήτησαν την βοήθεια του Πασά της Αιγύπτου και τα στρατεύματα του έκαμψαν τελικά την αντίσταση του νησιού. Το 1832 ιδρύθηκε το Ελληνικό Κράτος χωρίς να περιλαμβάνει την Κρήτη η οποία πέρασε στα χέρια των Αιγυπτίων σαν αναγνώριση για την βοήθεια που πρόσφεραν στους Τούρκους. Η μεγάλη Κρητική Επανάσταση ξέσπασε το 1866 υποβοηθούμενη από εθελοντές και ενισχύσεις από όλη την ελεύθερη Ελλάδα. Αρχικά οι επαναστάτες κατάφεραν να πετύχουν σημαντικές νικές αλλά τελικά και αυτή η Επανάσταση πνίγηκε κυριολεκτικά στο αίμα, αφού οι Τούρκοι αποβίβασαν στο νησί σημαντικές ενισχύσεις και κατάφεραν τελικά να την καταστείλουν. Θυσίες όμως όπως αυτή στην Μονή του Αρκαδίου όπου εκατοντάδες Κρητικοί μαζί με τις οικογένειες τους αρνήθηκαν να παραδοθούν στις Τουρκικές δυνάμεις και ανατινάχθηκαν στην πυριτιδαποθήκη της Μονής έμειναν χαραγμένες ανεξίτηλα στις καρδιές όλων μας. Μετά από χρόνια σκληρών αγώνων οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής (Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία και Ρωσία) αποφάσισαν ότι η Τουρκία δεν μπορούσε να ελέγχει πλέον την Κρήτη. Έτσι οι Τουρκικές δυνάμεις εκδιώχτηκαν το 1898, διακηρύχτηκε η ανεξαρτησία της Κρητικής Δημοκρατίας και ορίστηκε ανώτατος κυβερνήτης ο Πρίγκιπας Γεώργιος νεώτερος γιος του βασιλιά της Ελλάδας. Για τους Κρητικούς όμως το όνειρο ήταν η ένωση τους με την υπόλοιπη Ελλάδα κάτι που οδήγησε σε νέους αγώνες με αρχηγό και εμπνευστή τους τον Ελευθέριο Βενιζέλο, κάτι που τελικά πραγματοποιήθηκε το 1913. Από τότε η Κρήτη ακολουθεί την πορεία της υπόλοιπης Ελλάδας ενώ η φωτιά του πολέμου ξανακαίει στο νησί το 1941 με την εισβολή των γερμανικών δυνάμεων. Οι Κρητικοί μαζί με τις συμμαχικές δυνάμεις, με τον κύριο όγκο του Κρητικού στρατού εκτός Κρήτης να πολεμάει στο Αλβανικό μέτωπο, αντιστάθηκαν σθεναρά προξενώντας μεγάλες απώλειες στο γερμανικό στρατό και πλήρωσαν για άλλη μια φορά βαρύ τίμημα τόσο σε ανθρώπινες ζωές όσο και σε κατεστραμένες περιουσίες από τα αντίποινα, την λαχτάρα τους για ελευθερία. Η Κρήτη ελευθερώνεται ξανά το 1944 και ελπίζουμε όλοι να μείνει πάντα έτσι. Ένα όμορφο ειρηνικό κομμάτι της Ελλάδας
|
Τα Ξενοδοχεία μας - Ο Τόπος μας - Χρήσιμες πληροφορίες - Επικοινωνία - Αρχική Σελίδα |